poepvolume

Ik heb vandaag de badkamer weer eens grondig onder handen genomen. Dat was weer eens nodig...

Op dat soort momenten (bijvoorbeeld wanneer de badkamer weer eens grondig onder handen genomen moet worden) is het erg handig om een zoonlief te hebben die nog enkele uren slaapt op een dag. Tegenwoordig vind ik het heerlijk als ik wat gedaan krijg aan het huishouden. Voordat zoonlief geboren was had ik een gruwelijke hekel aan het huishouden (misschien nog een restje zwangerschapshormonen en nesteldrang). Tegenwoordig heb ik een gruwelijke hekel aan poep...

 Voordat zoonlief geboren werd was ik heus al wel (enigszins) bekend met poepluiers. Ook ik heb tijdens mijn tienerjaren regelmatig wat extra zakgeld verdiend met het passen op mijn toenmalige baby-buurjongen.

Toch kon niets mij voorbereiden op de door mijn zoonlief geproduceerde geursporen. Niet alleen mij trouwens, ook SantaBarbra (de tante van zoonlief) was compleet flabbergasted toen ze in de IKEA plotseling een groene walm zag opstijgen uit de buggy. En geloof mij, de kleur van de walm was nog niet het meest schokkende! Het is overigens ook wel typisch dat zoonlief altijd zijn geurmerk lijkt te willen achterlaten op plaatsen waar hij nog nooit eerder is geweest of bij personen die hij nog nooit eerder heeft ' gemerkt'. Op die functie van poepluiers had niemand mij ooit voorbereid (en het is toch best handig om te weten. Bijvoorbeeld wanneer je gezellig wilt gaan lunchen: wees erop voorbereid dat je zoon- of dochterlief zijn of haar geur wil achterlaten en controleer daarom altijd of er een verschoon-mogelijkheid is. Het is namelijk erg jammer om na de lunch toch weer even langs de HEMA of V&D te moeten waar je 25 cent moet betalen om je zoon- of dochterlief te verschonen op een van de zogenaamde babyvlinders).

Het is trouwens niet dit aspect van de poepluiers wat mij het meest verbaasde, er is namelijk een ander aspect dat mij tot in mijn dromen blijft achtervolgen: het poepvolume...

In eerste instantie was ik ervan overtuigd dat het niet zozeer aan het poepvolume maar aan de (wellicht) te kleine maat 'new-born' luier lag dat zoonlief na iedere ' druksessie' volledig besmeurd was met poep. Zoonlief werd namelijk al behoorlijk flink geboren. Na een tochtje langs de plaatselijke drogist moest ik deze theorie helaas verwerpen. Ook in maat 2, 3 EN 4 besmeurt zoonlief nog steeds dagelijks zijn romper, broek, shirt en (regelmatig zelfs) zijn sokken.

Dat dit een babykwaal in het algemeen is kwam ik snel genoeg te weten. Ik maak namelijk regelmatig gebruik van 1 van mijn oermoeder-hulplijnen (telefoon, mail of sms). Zo hoorde ik van een van mijn oermoedervriendinnen dat zij zelfs een keer een romper doormidden had geknipt omdat ze anders vrijwel zeker het hoofd van haar zoonlief zou besmeuren met zijn eigen poep. Hier hebben we trouwens wel weer een les uit geleerd: koop rompers met een sluiting aan de zijkant, zodat de romper niet over het hoofd hoeft.

 Ook vandaag was ik weer de pineut. De poep van zoonlief was deze keer zoals gewoonlijk zijwaarts uit zijn luier gesijpeld maar ook (en deze variant komt minder vaak voor) voorwaarts. Ik heb zoonlief met aankleedkussen en al naar de badkamer overgeheveld. Daar heb ik hem van al zijn met poep besmeurde kleding ontdaan (deze keer waren de sokken nog schoon) en in het bad gezet. Ik heb zoonlief volledig afgespoeld en moest daarna zijn besmeurde kleding en aankleedkussen achterlaten in de badkamer. Dit alles gebeurde - je raadt het al- na de grondige reiniging van de badkamer.

Gelukkig kwam mijn lieftallige echtgenoot toen thuis. Gelukkig kon mijn lieftallige echtgenoot zich toen even gaan bezighouden met zoonlief en gelukkig..... gelukkig vind ik het tegenwoordig HEERLIJK om wat te doen aan het huishouden...

fruithapjes

Werkelijk waar.... de droom van iedere nieuwe moeder:

De dag dat je thuis komt van het CB ('Consternatie-Bureau' zoals ik en mijn mede-oermoeder-vriendinnen het graag noemen) en je fruithapjes mag gaan geven! In totale euforie liep ik achter de kinderwagen naar huis, dromend over gezellige etentjes met zoonlief (natuurlijk had ik al wat twijfels....want HOE LAAT moest ik het prutje gaan toedienen, HOEVEEL was bovendien ook een goede vraag. Bij het CB gaan ze er namelijk graag vanuit dat oermoeders dat allemaal ' van nature' weten.....).

Eerst nog even langs de supermarkt natuurlijk, meteen een voorraadje inslaan...dacht ik. Want daar hadden we:

obstakel nummer 1: Als verse oermoeder loop je eerst langs de fruitafdeling. Ik had echter geen idee wat mijn zoonlief lekker zou vinden. Dan toch maar langs de potjes om te kijken welke smaken 'gangbaar' zijn voor de baby's van tegenwoordig. Bij de potjes aangekomen was de keuze overweldigend!!! Van eenvoudige banaan tot exotische mango-combinaties, van zeer fijn gepureerd tot 'met brokjes', van de bovenste tot de onderste plank.....fruithapjes!

Maar nog voor je je keuze hebt kunnen maken kom je langs:

obstakel nummer 2: Zoals iedere verse oermoeder heb ik ook verschillende naslagwerken in mijn boekenkast staan. Die had ik natuurlijk al ruim voor het goede nieuws geraadpleegd!

-begin met 1 soort fruit (om gevoelige reacties te voorkomen)

-herhaal die fruitsoort enkele keren (om zoonlief te laten wennen aan de smaak)

Vandaar dat mijn keuze al snel viel op ' banaan' (met in mijn achterhoofd uiteraard de laatste tip uit de naslagwerken:

- het ' te vaak herhalen' van de smaak ' banaan' kan leiden tot problemen met de stoelgang).

Thuis bel ik in mijn licht getemperde euforische staat al mijn vrienden op om hen van het heuglijke fruithapjes-feit op de hoogte te stellen, zie daar:

obstakel nummer 3: " Want welke oermoeder geeft haar zoonlief in vredesnaam fruit uit een potje? Fruithapjes en groentehapjes geef je uiteraard niet uit een potje! Het is de bedoeling dat je met bloed, zweet en tranen en heel veel liefde eigenhandig de betreffende hapjes maakt! Maar ja....nu heb je de potjes gekocht, dus kun je ze net zo goed opmaken! "

 ...in mijn bijna-niet-meer-euforische staat open ik een potje en schep enkele lepels in een bakje (precies zoals het op het potje staat). Ik stationeer zoonlief in zijn wipstoel, uiteraard met slab (dat weten immers alle oermoeders!) en manouvreer de voorgeschreven plastic lepel richting mond. Zoonlief laat de lepel gewillig naar binnen, laat het fruitprutje met de smaak banaan alle smaakpapillen overmeesteren....en besluit dan met een vies gezicht de gehele hap door middel van zijn tong over zijn gehele slab (en daarlangs) te draperen...en zo ondervond ik:

obstakel nummer 4.

 Fruithapjes....werkelijk waar, de nachtmerrie van iedere oermoeder.

babybillen

Ik heb vandaag een eetdeet gehad met een van mijn oermoedervriendinnen waar ik ook al mee bevriend was voordat we allebei oermoeders werden. Ook tijdens ons pre-oermoeder-tijdperk hadden we al regelmatig eetdeets. Zo'n eetdeet is altijd heerlijk en voor iedere vrouw noodzakelijk om verschillende redenen:

reden 1: om het eten...

reden 2: om de gesprekken...

reden 3: om aandacht van mannelijk schoon...

 Misschien is wat uitleg hier op zijn plaats:

reden 1: om het eten...

Dat spreekt voor zich (lijkt me).

 reden 2: om de gesprekken...

Van roddelgesprek tot diepgaande filosofische overdenking, van modeprobleem tot interieuradvies en uiteraard (en tegenwoordig vooral) van babypraat tot babypraat, alles komt boven tafel.

Zo kwamen we tijdens deze eetdeet tot de conclusie dat het allerschattigst aan een baby toch wel de babybillen zijn. Het gesprek begon bij de knappe koppies, ging via zure zweetvoetjes naar krulharen en eindigde uiteindelijk bij de babybillen. Zoals ik graag een liefdevol beetje geef in de babybillen van mijn Zoonlief, geeft mijn oermoedervriendin graag liefkozend petsjes op de babybillen van haar zoonlief.

Naast de grote verschillen in het liefkozen van babybillen zit er ook veel verschil in de vorm van babybillen. Sommige babybillen vragen immers om petsjes, andere babybillen om beetjes. De babybillen van mijn zoonlief zijn bijvoorbeeld nu al voorzien van een sinaasappelhuidje (of cellullitis zoals mijn lieftallige echtgenoot het graag noemt) terwijl de babybillen van de zoonlief van mijn oermoedervriendin aan de slanke kant zijn. Spijtig maar waar, waarschijnlijk heeft dat toch te maken met erfelijke factoren....

 reden 3: om aandacht van mannelijk schoon...

Ook al zijn we (en waren we ook al tijdens het pre-oermoeder-tijdperk) zeer gelukkig met onze lieftallige echtgenoten, het is altijd prettig om te weten dat je nog in de markt ligt. Vooral nu we - zoals mijn oermoeder vriendin het noemt - mevrouwen zijn. Een mevrouw ben je wanneer je plotseling wordt aangesproken met de term ' U ' of ' MEVROUW ' , een term die regelmatig valt wanneer je een bepaalde leeftijd bereikt of, in ons geval, je met zoon- of dochterlief wordt gespot.

Ondanks het feit dat we tegenwoordig mevrouwen zijn, ook deze keer kregen we de nodige aandacht van een jonge ober. De jonge ober bracht zelfs een cappuccino met de vorm van een hartje in het schuim (hoewel de vorm van het hartje volgens de jonge ober meer weg had van een roos maar ach, ook dat is een symbool van de liefde en bovendien was het als een hartje BEDOELD...). En ook al voelden wij ons in het bijzijn van onze jonge ober door het enorme leeftijdsverschil echte mevrouwen, we voelden ons vereerd. We lieten ons dan ook niet door het leeftijdsverschil weerhouden om onze jonge ober eens kritisch te bekijken. Daarbij komen de gebruikelijke lichaamsdelen aan bod, waaronder uiteraard.... de billen.

En hoewel de billen van de jonge ober er best mochten zijn, er gaat niets boven babybillen. Vooral niet de babybillen van je allereigenste zoon- of dochterlief.

 Een eetdeet met oermoedervriendinnen blijft ook tijdens het oermoeder-tijdperk zeer noodzakelijk voor iedere vrouw en wel om verschillende redenen:

reden 1: om het eten...

reden 2: om de gesprekken...

reden 3: om weer eens te beseffen dat aandacht van mannelijk schoon helemaal niet nodig is....als je maar een allereigenste paar babybillen hebt...