Een gevolg van de druk die het hoofdje van de baby uitoefent
op de onderkant van de oermoeder-in-spe is het uitstulpen van bloedvaten in de
omgeving van de welbekende kringspier: de anus. Deze uitstulpingen kunnen al
vervelend zijn tijdens de zwangerschap, maar neem maar van mij aan dat ze zich
na de bevalling voorbij het begrip ‘vervelend’
bevinden. Vandaar dat ik al een voorraadje pillen en cremes naast mijn
kraambed-in-spe heb liggen, dan kan de kraamhulp deze meteen aanbrengen wanneer
ze tijdens de o-zo-roze-wolkige-kraamweek deze uitstulpingen minstens eenmaal
daags moet passeren om mij zogenaamd te ‘tempen’ (lees: temperatuur opnemen).
Nog een gevolg van de druk die het hoofdje van de baby
uitoefent op de onderkant van de oermoeder-in-spe is het extreem doorbloed
raken van het vrouwelijk geslachtsorgaan. In ‘ de boeken’ staat dit beschreven als een prettige
bijkomendheid voor met name de Lieftallige Echtgenoot, aangezien de
oermoeder-in-spe hier seksueel opgewonden van zou kunnen raken. Mijn ervaring
is echter dat, net zoals de uitstulpingen rond de anus, deze zwellingen ook
alleen maar pijn en irritaties met zich meebrengen, wat overigens best jammer
is omdat bewezen is dat sperma een gunstige invloed zou hebben op het
bespoedigen van de bevalling…
Het samentrekken van de baarmoeder ter voorbereiding op de
bevalling, dit kan echter ook het gevolg zijn van een te druk schema
(bijvoorbeeld wanneer de oermoeder-in-spe al een Zoonlief heeft rondwaggelen).
Het advies is om rust te nemen, maar dit blijkt in de praktijk vaak moeilijk te
combineren met het zwangerschapshormoon-gevoelige nesteldrang (zie:
nesteldrang).
Een drang om het nest (lees: huis) zo optimaal mogelijk in
orde te hebben voor de nieuwe baby arriveert. Dit kan zich uiten in extreme
schoonmaakwoede, maar ook in extreme shopwoede. In het ergste geval uit het
zich in beide extremen…
Het pijnlijk samentrekken van de baarmoeder ter
voorbereiding op de bevalling. Wanneer dit gebeurt is menig oermoeder-in-spe
ervan overtuigd
dat de bevalling begint. Vaak adviseert de verloskundige dan
echter om een uurtje in bad te gaan liggen, de weeën lijken dan spontaan te
verdwijnen…
Ik wil niemand veroordelen, maar oefenweeën zijn vaak de
weeën die 72 uur voor de daadwerkelijke bevalling inzetten. Omdat ik niemand
wil veroordelen (er zijn ook vast en zeker bevallingen die ECHT 72 uur duurden)
gebruik ik dit begrip ook NOOIT tijdens een gesprek waarbij het een wedstrijd
lijkt te zijn wie nu eigenlijk de meest traumatische bevalling heeft
ondergaan….
(Iedere oermoeder, ook ik, wil namelijk graag haar verhaal
kwijt, dus neem mijn advies aan: vraag nooit: “weet je zeker dat het geen
oefenweeën waren? “ Ook oefenweeën doen namelijk gewoon *******
pijn).
Het tekenen van de buik en borsten door extreem uitrekken
van de huid, zich in eerste instantie
uitend in rode strepen die later een zilverachtige kleur schijnen aan te nemen.
Tijdens mijn eerste zwangerschap was dit probleem nog niet zo aanwezig, ach ja,
alleen op mijn borsten (de tepels en hun bijpassend kleurende striae lijken nu
op zonnetjes, daar valt nog best om te lachen….toch…..). Helaas ben ik tijdens
deze zwangerschap ook uit mijn buikhuidje gescheurd.
Het prettige van de omvang van mijn buik is dat ik dat nu
nog niet zelf kan zien (Lieftallige Echtgenoot ontdekte de nieuwe verzameling
aan rode striemen), dus de hoop is nog aanwezig dat ik de sriae pas zelf zal
ontdekken als deze al zilver van kleur is. De oplettende lezer heeft echter waarschijnlijk
al gezien dat de strepen op mijn borsten van de vorige zwangerschap nu nog steeds
dezelfde kleur als mijn tepels hebben, en ik persoonlijk heb nog nooit iemand
met zilverkleurige tepels ontmoet…
Het verschijnen van vlekjes en sproetjes in het gezicht. Bij
mij uit zich dat op dit moment in het plotseling tevoorschijn ploppen van
sproeten rond de ogen (precies op de grens waar normaal de zogenaamde ‘
wal’ begint) in het model van een
brilmontuur uit 1979, en het daarbij passende randje rondom de mond beter bekend als het zogenaamde veel gebezigde begrip in de buurt van die andere wallen: ' het pijprandje' .
Een bruinige streep die vanaf de schaamstreek omhoog loopt
tot ongeveer de navel. Waarom deze streep zwangerschapsstreep heet is voor mij
een vraag, want op dit moment bevindt zich op de plek waar de
zwangerschapsstreep van Zusje hoort te zitten nog steeds de zwangerschapsstreep
van Zoonlief. Waarschijnlijk valt deze streep bij mij onder de noemer
‘tatoeage’ (oke, eerlijk is eerlijk, die
heb ik altijd al een willen hebben….), of moet de naam veranderd worden van
zwangerschapsstreep naar moederschapsstreep, aangezien het een permanente
lichaamsversiering lijkt te zijn geworden wanneer het oermoeder-tijdperk
eenmaal is aangebroken.
Bovendien beginnen mijn bloeddruk en vochtgehalte toe te
nemen en ik weet niet of dat op dit moment een zwangerschapskwaal is of het
gevolg van het schrijven van dit alfabet…
