vrijdag 12 april 2013

vreemde ogen

Men zegt wel eens dat vreemde ogen dwingen, waarmee natuurlijk bedoeld wordt dat wanneer een voor mijn kind vreemd persoon een opdracht / waarschuwing / strafmaatregel / ... zou geven, mijn kind daar beter naar zou luisteren dan wanneer ik of Lieftallige Echtgenoot die exact zelfde opdracht / waarschuwing / strafmaatregel / ... zou geven.

Nu geldt dit spreekwoord zeer zeker voor Zoonlief, maar voor Zoonlief geldt niet alleen dat vreemde ogen dwingen. Ook bekende, en zelfs mijn / Lieftallige Echtgenoot's ogen dwingen bij het brave kereltje dat wij als eerste op deez aard hebben geplaatst.  Bij iedere opdracht / waarschuwing / strafmaatregel / ... die Zoonlief krijgt kruipt hij al blozend weer gauw terug in zijn schulpje, vandaar dat wij er de voorkeur aan geven dat die vreemde ogen uberhaupt zo snel mogelijk weer de andere kant op kijken, dwingend of niet dwingend.
Maar dat het spreekwoord niet voor alle kinderen geldt, daar is Zusje het levende bewijs van. En dat heeft de verkoopster van de schoenenwinkel geweten...

Een aantal weken geleden heeft de schoenenwinkel op ons winkelcentrumpje namelijk opnieuw zijn deuren geopend, geheel ge-restyled. Ruimere opzet, moderner interieur en een grotere kinderafdeling, met een heuse catwalk (die ook nog een echte camera en beeldscherm heeft, dus je eigen model kan zichzelf al over de catwalk lopend bewonderen op een breedbeeld flatscreen beeldscherm alsof het de fashion-week in Milaan is. Jaja... spiegels zijn echt uit de tijd... wie hangt er nu nog een passpiegel op als je de nieuwe look van je klanten ook meteen kunt 'uitzenden'?).
Terwijl ik met Zoonlief, Zusje en Garnaal no. 3 de winkel binnenliep om voor de eerste twee van de opsomming een paar nieuwe schoenen te scoren, viel mijn oog direct op het grote lichtgevende gevaarte dat  heel subtiel midden in de kinderafdeling is geplaatst. Mijn radertjes begonnen meteen op volle toeren te draaien en nog voor de verkoopster vriendelijk kon glimlachen en charmant met haar ogen kon knipperen was ik al op mijn hurken op ooghoogte van Zusje gaan zitten om haar eens duidelijk uit te leggen dat ze niet op het podium mocht klimmen. Terwijl ik weer opstond zag ik de vriendelijke verkoopster al op me aflopen en met haar perfect ingestudeerde 'waarmee kan ik u helpen' dacht ze makkelijk twee vliegen in één klap (immers, twee paar lopende kindervoetjes) te vangen. Nou,' makkelijk' kon ze snel vergeten toen ze Zusje  direct daarna uitnodigde om maar eens op de catwalk te komen staan.
In eerste instantie knipperde Zusje onschuldig met haar ogen, wist zij veel wat een catwalk was. Maar al snel begon tot haar door te dringen dat catwalk misschien wel hetzelfde betekende als podium, en daarvan had Oermama net gezegd dat ze er niet op mocht. Dus als die lieve juffrouw met die vriendelijke glimlach haar nu vertelde dat ze er op mocht klimmen, wie was Oermama dan om haar vliegensvlugge beentjes tegen te houden. Deze kans MOEST en ZOU ze direct grijpen....
En precies op dat moment, op het moment dat de vriendelijke glimlach van de juffrouw vertrok tot een onzekere rechte streep toen ze zag hoe mijn 'Dochter Zonder Angst' zich zeer acrobatisch op het lichtgevende geval midden in de kinderafdeling wist te manoeuvreren, precies op dat moment besloot ik dat deze mevrouw dan ook maar de consequenties van haar lichtzinnige gedrag moest dragen. Ik koos snel een aantal paren uit voor Zusje en gaf ze aan de verkoopster met de boodschap dat Zusje uit deze paren haar favorieten mocht kiezen. Daarna wendde ik mij tot Zoonlief en heb samen met hem rustig een paar schoenen voor hem uitgezocht.

Uiteindelijk zijn we geslaagd en heeft de verkoopster haar twee vliegen inderdaad in één klap gevangen, maar niet zonder slag of stoot, de nodige blauwe plekken, en het verlies van een volledige verpakking chocolaatjes om mijn mooie dochter te paaien om toch:
- rustig over de catwalk te lopen
- niet van het trapje te springen
- ook maar niet meer van het trapje te lopen (want zelfs dat doet ze acrobatisch...)
- niet op de randjes te lopen
- ook niet op de randjes te staan
- te kijken waar je loopt
- dan maar niet meer naar het beeldscherm te kijken (want JE MOET KIJKEN WAAR JE LOOPT!)
- als je niet van het trapje mag springen, ook niet ZO van de catwalk (ehhhhm... het podium) te springen
- hier te komen om een schoen te passen
- nog een keer hier te komen om de andere schoen ook te passen
- niet met één schoen over de catwalk te rennen (dat mocht je met TWEE SCHOENEN OOK AL NIET!)
- ...
Dus dames en heren en schoenenverkoopsters in den lande, om toch maar in de spreekwoorden te blijven: Bezint eer ge begint.
Als je ooit een allerschattigst meisje met lieflijke krulletjes en een snoezig toetje ziet en haar Oermoeder verbiedt haar iets, denk dan zeker niet dat dat allerschattigste meisje ook maar een beetje zielig is en denk dan helemaaaaaal niet dat jouw vreemde ogen wel eens even zullen dwingen (of dat je misschien wel 'heel makkelijk' twee vliegen in één klap kunt vangen).