Zwemles

Zoonlief is 5, en Lieftallige Echtgenoot en ik vonden dat het en tijd was om hem aan te melden voor de zwemles. Samen met een oermoedervriendin en haar 5-jarige zoon wisten we na een strenge selectie van verscheidene zwemscholen een plekje te bemachtigen bij onze favoriet. Zwemtas, zwembroek, handdoekcape en charmante plastic overschoentjes en we waren geheel voorbereid, dachten we...

De eerste zwemles was een martelgang voor mijn oermoederhart. Zoonlief heeft 50 van de 60 minuten gehuild, iedere druppel water in zijn gezicht had een paniekaanval tot gevolg.
Mijn oermoedervriendin had overigens absoluut niet te kampen met dezelfde problematieken als ik, haar zoonlief was 50 van de 60 minuten onder water (uit vrije wil), maar onder water is de les echt een stuk moeilijker te begrijpen...
Bovendien zitten mijn oermoedervriendin en ik 60 minuten opgesloten in een glazen kooitje met een gemiddelde temperatuur van 50 graden (als de zon niet schijnt), in onze goeie goed (verklaring volgt later) niet in staat om tot de redding over te gaan.

60 minuten kunnen erg lang duren, nog steeds, maar gelukkig heeft onze zwemles ook iets anders te bieden. Iets wat die 60 lange minuten best een beetje aangenaam maakt. Wij hebben namelijk meneer R. , (die ik liever anoniem houdt) de goddelijke zwemleraar in zijn goddelijke zwembroek die iedere week onze moeilijke mannen door deze moeilijke 60 minuten weet te loodsen. Want naast zijn goddelijke verschijning in zwembroek is hij ook nog eens goddelijk goed in het omgaan met (onze redelijk complexe) Zoonliefjes.
Oermoedervriendin en ik hebben , in dat glazen kooitje in onze goeie goed (je begrijpt ondertussen wellicht wel waarom) besloten dat het leven van de zwemles-oermoeders best te doen is. En dat is maar goed ook, want aangezien zo'n zwemtraject per kind ongeveer 2 jaar duurt mag je uitrekenen hoeveel jaar ik meneer R. vanuit mijn privé-sauna in mijn goeie goed mag bewonderen als Zoonlief, Zusje en Garnaal nummer 3 allemaal minimaal hun A en B diploma moeten halen.

Overigens ook de moeite van het vertellen waard, sinds onze Lieftallige Echtgenoten het bestaan van de goddelijke meneer R. hebben ontdekt (eerlijker gezegd, sinds onze Lieftallige Echtgenoten hebben ontdekt dat mijn oermoedervriendin en ik meneer R. hebben omgedoopt tot de goddelijke meneer R.) hebben ze besloten dat ze ook graag deel uit willen maken van het zwembad-leven, en dat zij daarom ook graag om de week hun sores willen delen onder het genot van een bakje koffie achter het glazen wandje van het zwembad. Misschien snap je daarom nu ook dat ik meneer R. liever anoniem houdt.

Roodkapje

Ik beken eerlijk dat ik gisteren tijdens het kijken naar Roy Donders, 'stylist van het zuiden' (omdat Lieftallige Echtgenoot dat aan het kijken was uiteraard, maar eerlijk is eerlijk, ik was best gecharmeerd van deze oer-Tilburger) een ontdekking deed die vele Tilburgers al eens voor mij deden: DE stoffenzaak van Tilburg: van Gool (juist, dat stoffenwinkeltje waar je oma vroeger al kwam).

Daar ontdekte ik onder andere deze stoffen:

Zie hieronder het resultaat van een nieuw avondje 'hoofd leegmaken' beter bekend als 'proberen om mijn creatieve uitspattingen voor een goed doel in te zetten', wederom naar een patroon van Mme ZsaZsa (en voor de oplettende lezers, dit is inderdaad pas de derde keer dat ik achter mijn naaimachine kruip, er zullen best wat technische / afwerkfoutjes aan mijn projecten zitten maar over het algemeen ben ik best trots op mezelf)..... Tadaaaaaaaaa

Genaaid

Lieftallige Echtgenoot probeert me al jaren een naaimachine aan te smeren, dat vindt hij echt iets voor mij. En al jarenlang vertel ik hem dat hij dat helemaal verkeerd ziet, maar dit jaar zag hij het helemaal goed. Ik liep namelijk tegen het boekje van Mme ZsaZsa op: "allemaal rokjes", en na het zien van dit boekje heb ik meteen al mijn vooroordelen ten opzichte van Oermoeders-met-naaimachines compleet overboord gegooid.

Gelukkig kwam mijn verjaardag al snel, en kon ik zowel een naaimachine vragen (aan Lieftallige Echtgenoot), als HET boek (aan Broeder Jeroen), en bij deze wil ik beide heren vanuit de bodem van mijn hart bedanken!

Mme ZsaZsa begint met een uitgebreide naaicursus (van 15 minuten) waarin wordt aangeraden om wat te oefenen met je machine op 'patronengewichtjes' ('patronengewichtjes?... Ja, patronengewichtjes!'), en zie hier het resultaat van mijn eerste oefensessie: patronengewichtjes!

De volgende les is meteen een rokje, gelukkig heb ik Zusje want het is een meisjesrokje.

Dames en heren, wees niet geïntimideerd, als ik het kan kunnen jullie het ook (met een beetje hulp van Mme ZsaZsa). Project 'Rokje voor Zusje' is namelijk meer dan geslaagd, ik ben er extreem trots op en heb het naaivirus te pakken. Dus bij deze presenteer ik jullie mijn allereerste (en zeker niet laatste) zelfgenaaide rokje:

En uiteraard ook nog een foto waarop dit fraaie eerste exemplaar wordt gepresenteerd door een minstens zo fraai model: Zusje (tadaaaaaaa)!