Vrij vroeg in de zwangerschap begint de misselijkheid. De één heeft daar wat meer last van dan de ander, sommigen krijgen het van geuren, anderen beginnen spontaan uit de auto te braken (ik zal geen namen noemen) en weer anderen (waaronder ikzelf ) kunnen niet meer fatsoenlijk een tandenborstel in hun giechel steken zonder daarbij steeds te moeten kokhalzen (wat het tandenpoetsen over het algemeen wel wat lastiger maakt...). Misselijkheid is vervelend, maar wat nog veeeeeel vervelender is zijn ALLE mensen die steeds tegen je zeggen: 'Ach ja... Het is voor een goed doel hè!'
Naast die misselijkheid begint ook al snel het darm-en-blaasstelsel te vervelen, en dat terwijl er nog helemaal geen baby tegenaan duwt (want die is dan nog maar zo groot als een garnaal) maar onder invloed van al die fijne hormonen (daar zal ik later nog op terugkomen). Scheten, boeren, borrelende buiken en onophoudelijk kleine beetjes plassen zijn heel normaal tijdens de eerste weken van je zwangerschap. Nu zou dat nog best te overzien zijn als je niet steeds misselijk wordt / moet braken van je eigen scheten of de geur van die fijne moeders-voor-moeders-containers waar je de hele dag met liefde je kleine beetjes plas in deponeert....
Ik vertelde je al een klein beetje over de invloed van hormonen op je fysieke gestel, maar wat dacht je van je emoties. Sommige oermoeders-in-spé kunnen alleen nog maar hele dagen huilen, anderen krijgen last van hevige paniek- of juist woede-aanvallen en veeleisendheid zal ook menig Oermoeder-in-spé niet vreemd zijn. Zo zal ik je vast al eens verteld hebben van die keer dat Lieftallige Echtgenoot 5 dagen was bezig geweest met het schilderen van het babykamertje-to-be in de kleuren die ik met vakkundige precisie had uitgekozen in een patroon dat hij van mij met een liniaal had moeten uittekenen alvorens hij de kostbare verf in dat exacte patroon op de muur mocht smeren, waarna ik huilend, snotterend en diepongelukkig het kamertje weer uitkwam omdat het toch niet aan mijn verwachtingen voldeed. Diezelfde dag nog heeft Lieftallige Echtgenoot het kamertje nog eens volledig geschilderd in een compleet nieuw kleurenschema, wederom met precisie door mij samengesteld...
Aan alle Lieftallige Echtgenoten kan ik alleen maar meegeven: bedek het met de mantel der liefde, het wordt ooit beter (maar ik kan je ook garanderen dat het nooit meer helemaal goed komt...)
Na een wat langere tijd zwangerschap beginnen er plotseling 'permanentere' dingen aan je lichaam te veranderen... Zo kan er een masker ontstaan van pigmentvlekken (die bij mij nu iedere zomer terugkomen en me een allerschattigst maar absoluut niet sexy panda-achtige uitstraling geven, bovendien lijkt het iedere zomer of ik zo'n heerlijk ordinair liplinertje om mijn mond heb getekend, ik kan je verzekeren dat ik absoluut geen voorstander ben van ordinaire-lipliners en dat die streep er dus niet met mijn toestemming zit...). Die pigmentverkleuringen kunnen trouwens ook op andere plaatsen ontstaan, misschien ken je hem al wel, die fijne bruine streep die plotseling vanaf je navel rechtstreeks je schaamgebied inloopt. Die zou na de zwangerschap weg moeten trekken....
Of wat dacht je van een tepelhof dat plotseling zo groot is dat het lijkt alsof je een uier hebt in plaats van een lieflijke tepel als een kersje op een taart...
Daarnaast kunnen er scheuren ontstaan in je onderhuid op alle plekken waar je nu met grote snelheid groeit (dus ècht niet alleen op je buik, wist je dat het ook mogelijk is dat je borsten na je zwangerschap ineens lijken op zonnetjes met alle streepjes die zich om je tepelhof hebben gemanifesteerd). Deze scheurtjes (beter bekend als striae) zijn in eerste instantie behoorlijk dominant aanwezig, maar in de loop van de komende jaren zullen ze verkleuren naar een prachtige zilverachtige kleur (dus nu doe ik in het zwembad gewoon samen met Zusje net alsof ik een zeemeermin ben...)
Ook haargroei is zoiets bijzonders wat tijdens je zwangerschap ineens kan ontstaan, maar ik heb begrepen dat dit ook kan als je 'gewoon wat ouder wordt...'. In plaats van die bijna onzichtbare blonde haartjes op je bovenbenen zou het zomaar eens kunnen dat je voor de spiegel staat en je afvraagt waar die mannenbenen plotseling vandaan komen... Die zijn vanaf nu dus van jou...
Ook snorren en baarden kunnen ineens een permanente plek op je gezicht in gaan nemen.... Dus hallloooooo schoonheidsspecialist (of ontharingscrème...)
Ook spontane zweetuitbraken over je hele lijf kunnen je plotseling gaan overvallen. Vooral als je bijvoorbeeld net lekker bent gaan liggen in je bedje (wanneer je eindelijk je voedingskussen als steun onder je buik en tussen je benen hebt gemanoeuvreerd)... Maar als je dacht dat dit tijdens de zwangerschap al erg is dan waarschuw ik je nu alvast voor je kraamweek, er zijn meldingen gedaan van oermoeders die 's nachts hun bed uitdreven of mond-op-mond-beademing moesten toepassen op hun Lieftallige Echtgenoten in verband met een bijna-verdrinking...
Wanneer de laatste weken van je zwangerschap ingaan dan beginnen de ECHTE fysieke beperkingen... Je kunt je niet meer omdraaien in je bed (ik werd wakker van mijn 'doorlig-oren', zoals ik ze had gedoopt, omdat ik voortaan de hele nacht op één oor lag), je eigen veters niet meer strikken, je benen en bikinilijn niet meer 'bijhouden', niet meer lopen zonder waggel en sowieso nog maar met een maximale snelheid van 2 kilometer per uur (niet dat je het een uur kunt volhouden).
Door de druk van die enorme baby die inmiddels in je buik zit plas je de hele dag, maar is poepen geen optie meer (aangezien je darm wordt afgekneld) en pers je er daarom in plaats van een drol een prachtige aambei uit (en als je dat niet doet in de laatste weken van je zwangerschap dan doe je het wel tijdens de bevalling... Wist je trouwens al dat de kans heel groot is dat je er tijdens de bevalling ook eerst ontlasting uitperst terwijl je Lieftallige Echtgenoot samen met de gynaecoloog, verloskundige, verpleegster, kraamhulp en co-assistent tussen je benen door aan het kijken zijn naar de perskwaliteiten van jouw onderkantje met wildgroei omdat je niet meer in staat was je schaamhaar een beetje te temmen...)...
... Gelukkig zijn er ook nog een hele hoop fijne en mooie momenten tijdens je zwangerschap, zoals de eerste keer dat je je baby voelt schoppen, rondparaderen in een strakke bloemetjesjurk zodat iedereen je prachtige dikke buik kan bewonderen, naar je kindje kijken tijdens de echo, alles op orde maken voor de komst van je kleine wonder, babykaartjes uitzoeken, namen kiezen, heerlijk cocoonen met een goed boek / een fijne film / een haakwerkje tijdens je verlof en af en toe, want dat mag best, even heerlijk klagen en zeuren over alles waar je last van hebt tijdens je zwangerschap (en er soms ook verschrikkelijk hard om lachen).
Dus voor alle oermoeders-in-spé, geniet, wees vooral niet te streng voor jezelf (en geloof vooral ook niet alles wat ik je vertel...maar pak er een flinke korrel zout bij).
Mocht je ook je klaagzang kwijt willen of ben je benieuwd naar mijn wijze bevallingslessen... Ik hoor het wel!
