trappelende voetjes

De  voetjes van het paard van Sinterklaas zijn niet het enige getrappel in dit huishouden. Sterker nog, Sinterklaas en zijn paard worden hier maar zelden gehoord. De voetjes van Zusje zorgen wel regelmatig voor het wiebelen van mijn buik, en ook de voetjes van Zoonlief staan niet meer stil!

 Zoonlief was al een tijdje aan het oefenen, met name langs de randen van de tafel en de bank. De laatste tijd neemt Lieftallige Echtgenoot hem echter ook steeds vaker mee door het huis aan de hand. In eerste instantie natuurlijk twee handen, maar tegenwoordig laat Zoonlief de tweede hand vaak achterwege. Lachend en gierend waggelt Zoonlief op alles af wat hij ziet, het liefst natuurlijk naar degene die hij kan kussen: Pien de Hond.

Zoonlief wordt steeds zekerder van zijn zaakjes, waar hij eerst angstvallig met twee handen de randen vastgreep gaat hij nu in een stoere pose al enkele ogenblikken los staan. Het liefst doet hij daar dan nog een trucje bij, zoals iets in zijn trul steken of een dansje op zijn Bert en Ernie c.d..

De laatste dagen is Zoonlief zelfs al enkele malen in een voorwaarts gaande beweging gesignaleerd die wellicht al ‘ lopen’  genoemd mag worden. Opa zag hem vorige week nog van de tafel naar de stoel ‘ stappen’ , vandaag stapte hij bij oma van de muur af, twee stappen richting MIJ!  Met zonder handen!!!

 Zusje doet ook hard haar best. Van de verloskundige hoorde ik dat een bewegende baby een blije baby is, ik hoop dat ze daar gelijk in heeft. Zusje zet namelijk regelmatig haar voeten in mijn zij om deze te gebruiken als ‘ afzetje’ richting de andere zij, alwaar ze vrolijk een nieuwe afzetpoging onderneemt. Waar ik af en toe nog wat onzeker was bij Zoonlief omdat hij niet altijd zin had om te bewegen in mijn buik, hoef ik bij Zusje maar te gaan liggen om een reactie te krijgen. Lieftallige Echtgenoot weet haar pijlloos uit te lokken door alleen maar met zijn hand zachtjes op mijn buik te wiebelen. Zusje kreeg zelfs de verloskundige aan het lachen door direct richting doptone te zwemmen en er met haar voeten een stevige trap tegenaan te geven.

 Met al dat getrappel is het geluid van de Witte Schimmel nauwelijks te horen hier. En wanneer het getrappel even wegblijft zorgt Pien de Hond wel voor getrappel, of anders voor een overdaad aan geluid door haar Oude-Mannen-Snurk in te zetten. Jammergenoeg kunnen we daardoor niet alleen het getrappel van paardenvoetjes niet horen, ook de tv wordt regelmatig door onze witte dame overstemd.

Daar komt nog eens bij dat Lieftallige Echtgenoot druk bezig is met het herinrichten van de slaapkamers ter voorbereiding op de komst van Zusje, wat ook regelmatig met het nodige getrappel, gehamer en geboor gepaard gaat.

 Dat lijkt behoorlijk druk allemaal. Gelukkig is de andere kant van dit verhaal dat het altijd gezellig is hier in huis. Ik hoef me nooit eenzaam te voelen. En als ik me dan toch een keertje overmand voel door mijn zwangerschapshormonen hoef ik mijn ogen maar even dicht te doen en me te concentreren op de geluiden om me heen. Geheid dat ik getrappel hoor van voetjes uit een of andere hoek  (koekkoek)…