schoon aan de haak

Het gewicht van een pasgeboren baby is erg belangrijk, het krijgt niet voor niets bijna altijd een eervolle vermelding op het geboortekaartje. Maar mijn persoonlijke gewicht is het vandaag ook waard om eervol vermeld te worden.  Toen ik mezelf vanmorgen namelijk op de weegschaal sleepte (het kost tegenwoordig echt wat meer moeite) verscheen op het scherm het magische en ronde getal van maar liefst 80 kilo... schoon aan de haak zal ik maar zeggen.

Dit blog is in geen enkel opzicht bedoeld om wie dan ook te beledigen, ik ben me er namelijk zeer van bewust dat er mensen zijn voor wie 80 kilo een heel andere betekenis heeft dan voor mij. Maar die 80 kilo is voor mij weer het eerste ronde getal sinds een tijdje, een getal waarvan ik van tevoren wist dat ik het zou gaan halen, maar tevens een getal dat ik liever niet wilde bereiken.
Ik voel me namelijk een ware kamerolifant. Mijn buik steekt bijna net zo ver vooruit als ikzelf in totaal hoog ben en ik word door allerlei ongemakken getergd, ongemakken die zo rond deze 80 kilo beginnen mee te tellen. Voor mij persoonlijk betekent het dat ik nu echt heel blij ben dat mijn verlof begonnen is (sinds een paar weekjes al overigens), want veel verder dan mijn stoel, dekentje en boek kom ik niet meer.
Ik doe zo af en toe een halfhartige poging om de stofzuiger te pakken, maar na ongeveer de helft van onze , laten we het liefkozend 'pittoreske' huiskamer noemen, roepen mijn buikbanden en baarmoeder me een keiharde halt toe door even samen te trekken in een harde buik, zodat ik me toch weer genoodzaakt voel om me terug te trekken in de enige stoel waarin ik nog enigszins comfortabel kan zitten, met mijn dekentje en mijn boek. De afgelopen dagen ben ik niet veel verder gekomen dan onze enige echte eigen huiskamer, en zo af en toe stuurt Lieftallige Echtgenoot me naar de zolder voor mijn dagelijkse dutje en nachtelijke poging tot slaap, die vaak ruw onderbroken wordt door de drang om te plassen, of de behoefte om om te draaien (om mijn doorgelegen oor te ontzien) wat enige atletische inspanning kost.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik probeer om heel hard te genieten van deze laatste weekjes, aangezien we ons hebben voorgenomen om dit de laatste keer te laten zijn, dus ik omarm het cocoonen in mijn stoel onder mijn dekentje, schrijf nog een taak op voor Lieftallige Echtgenoot omdat ik daar zelf na weer een halve poging mee ben gestaakt en zet nog maar een filmpje op (het liefst een met Edward de Vampier*, daar zijn ondertussen vier delen van te bewonderen en neem maar van me aan dat Edward nooit gaat vervelen) of steek mijn neus weer in een boek om mijn huidige stand van een boek per dag te kunnen handhaven (50 tinten was leuk, maar zelfs de boeken van Edward de Vampier blijven onovertroffen, en dat heeft echt niets met mijn hormonen te maken, geloof ik...).
Gelukkig wist een oermoedervriendinnetje me een weekje geleden nog zo gek te krijgen om een dagje  te wijden aan de beginselen van het haken. Handwerken is namelijk helemaal hot, en haken mag zichzelf daar absoluut onder scharen. Ze had me zover gekregen door me een plaatje te laten zien van ogenschijnlijk zeer eenvoudig te haken en o-zo aandoenlijke amigurumi-figuurtjes (je kunt de term gewoon googelen hoor, of bingen of yahoo-en) die absoluut wel aantrekkelijk worden door mijn overvloedige zwangerschapshormonen.
80 kilo schoon aan de haak, in mijn stoel, onder mijn dekentje heb ik dus naast een film en een boek per dag (het liefst met Edward in de hoofdrol) een nieuwe missie: een amigurumi per dag.
En nog steeds geïntrigeerd door de 365-dagen uitdaging die een collega laatst benoemde omdat ze dat wel een uitdaging voor me vond, heb ik besloten om mezelf vandaag een missie cadeau te doen met het behalen van die prachtige ronde (hopelijk laatste keer) 80 kilo van vandaag. Ik ga er zelfs een heel nieuwe blogpagina aan wijden!

365 amigurumi avonturen

Ik zal hieronder mijn eerste personages aan je voorstellen (de instagrammers onder ons hebben ze al mogen ontmoeten):

Mijn eerste creatie: Zusje heeft haar haar naam gegeven, ze heet daarom Zeepaardje (vraag me niet waarom)...

En na een beetje oefening ook personage twee: Pekingeendje (tja, ronde oogjes vind ik nog best moeilijk).

Mocht je geïnteresseerd zijn in de avonturen van Zeepaardje en Pekingeendje dan moet je zeker eens een kijkje nemen op 365amigurumiavonturen.blogspot.com.
Voor mij is het nu weer tijd om me terug te trekken in mijn stoel en onder mijn dekentje, mijn volgende creatie is namelijk bijna klaar, wil je haar ontmoeten dan weet je waar je moet zijn!

* Twilight Saga ( en het moge duidelijk zijn dat ik voor kamp-Edward ben).