Poep-en-Pies-Diploma

Dames en heren, het is gebeurd, Garnaal no. 3 is geboren.
Al een weekje geleden overigens, maar ik vind dat iedere kraamvrouw recht heeft op een weekje radiostilte om weer langzaam op aarde te kunnen landen (waarschijnlijk is je na dit verhaal wel duidelijk waarom ik dat vind...), en mijn weekje is nu voorbij. De kraamhulp is uitgezwaaid, ik ben door haar opnieuw 'akkoord bevonden' voor het zelfstandig grootbrengen van ons nieuwe Garnaaltje, ik heb alle testen weer doorstaan en Garnaal no. 3 ook, het echte leven kan (langzaam aan) weer gaan beginnen.

De eerste test was natuurlijk de bevalling, maar daar zal ik maar niet teveel over uitweiden.
Wist je dat de tweede test al heel snel daarna volgt. Het is namelijk de bedoeling dat de kraamvrouw (zoals ik de gehele afgelopen week bekend stond) binnen 6 uur na haar bevalling 'een plas doet' en wel onder het toeziend oog van de verpleegkundige of de kraamhulp (jaja, valsspelen zit er niet meer bij dames en heren). Dat lijkt heel eenvoudig zou je zeggen, je gooit na die bevalling een paar glazen champagne in je mik en even later begeef je je gracieus naar het toilet om daar een klingelend geluid te produceren, en het bewijs is geleverd... toch?
Niets is echter minder waar, champagne is 'not done' (das jammer, want een beetje verdoving zou geen enkele kraamvrouw misstaan tijdens haar eerste plas) het is namelijk de bedoeling dat je lichaam zich nu gaat voorbereiden op de borstvoeding en daar is champagne niet geschikt voor.
Gracieus naar een toilet lopen is al helemaal geen optie, je mag blij zijn als je uberhaupt zelfstandig naar het toilet mag / kan, want extreem trillende zwabberbenen en een niet meer werkend spierenpakket van de bekkenbodem zijn heel normale verschijnselen na een bevalling.
Bovendien lijken 6 uren best lang, maar bedenk wel dat er nog een bevalling moet plaatsvinden in die tijd (jajaja, voor alle leken onder ons, ook wanneer de placenta het lichaam moet verlaten noemt men dit nog een bevalling, en zo voelt het ook...), en dat eventuele schadeherstelwerkzaamheden (de zogenaamde hechtingen) daarna ook nog plaats dienen te vinden. Bovendien gaan sommige opa's en oma's al tijdens je bevalling en zonder je medeweten in extreme stress in de wachtkamer van het ziekenhuis zitten wachten tot ze een huilgeluid uit de verloskamer van hun dochter horen komen, wat uiteraard heel aandoenlijk is maar het  gevolg is dat een gedeelte van je 6 uur zelfs al wordt opgesnoept door de eerste kraamvisite.
Ik zal jullie de allerpersoonlijkste details besparen, maar ik kan jullie met gepaste trots vertellen dat met nog een paar minuten op de teller ik de gelukkige eigenaar werd van een vinkje achter 'urine' op de checklist van de verpleegster. Wees gewaarschuwd, bij mij lag ie al klaar, na 6 uur wordt de katheter je lot...

Gelukkig mochten Lieftallige Echtgenoot, Garnaal no. 3 en de kraamvrouw diezelfde avond nog naar huis om warm te worden onthaald door de kraamhulp. Zij is degene die met spanning wacht op de checklist van de verpleegster, zodat ze je kan onderwerpen aan de volgende ' vinken'. Er zijn allerlei onderdelen die je kunt behalen, denk bijvoorbeeld aan:
- het verliezen van stolsels (vraag iedere ex-kraamvrouw maar wat dat betekent, ze zal je er met een van walging vertrokken gezicht vast van alles over kunnen vertellen);
-  het behalen van een minimale lichaamstemperatuur (eerlijk waar, mijn lichaamstemperatuur is nimmer in de afgelopen week boven de 36,5 graad gekomen, de kraamhulp noemde het vampier-achtige temperaturen, ik vrees dat ik echt te vaak Edward de Vampier heb bewonderd tijdens mijn verlof...);
- het behalen van een minimale bloeddruk;
- Het krijgen van de welbekende stuwing (advies, deze cup-maat maak je niet vaak mee, leg hem vast op de gevoelige plaat, leuk voor later);

en na een paar dagen beginnen nieuwe termen het lijstje te vullen:

- in staat zijn de temperatuur van het babybadje exact goed te krijgen, om vervolgens met een speciale houdgreep  je pasgeboren wurm in dat goedgekeurde badje te dompelen;
- in staat zijn om de temperatuur van je pasgeboren wurm op te nemen met gevaar voor spuitpoep en bij jongetjes een zeer groot risico op rondzwaaiende piemeltjes met afvalstoffen van de voeding;
-en nog een heleboel andere vaardigheden die je nodig hebt om een pasgeboren wurm veilig groot te kunnen brengen;

Maar uiterlijk 6 dagen (en geen dag later) na je bevalling moet het volgende 'vinkje' echt in je bezit zijn:

- ontlasting

Jawel, na 6 dagen moet het je gelukt zijn om nogmaals het toilet te bereiken om daar je 'grote boodschap' achter te laten. Dat lijkt verschrikkelijk lang, maar neem alsjeblieft van me aan dat na 4 dagen de zenuwen zich toch echt meester van je gaan maken. De kraamhulp gooit het woord 'klysma' nog maar eens als een dreiegement je slaapkamer in, en adviseert je allerlei voedingswaren waarvoor je Lieftallige Echtgenoot dan maar met haastige spoed en ook het zweet op zijn rug naar de supermarkt spurt.
De kraamhulp probeert je vervolgens met sussende woorden te kalmeren, ze benoemt dat je lichaam echt wel rekening met je houdt en dat het in eerste instantie een zachte substantie zal produceren, dat je gewoon na een kopje koffie met een tijdschrift een tijdje op het verwarmde kleine kamertje moet plaatsnemen, zonder druk uit te oefenen, en dat het dan vanzelf komt... echt waar. Ze benoemt dat je echt niet bang hoeft te zijn voor alle aambeien die je er tijdens de bevalling ook uit hebt geperst, of voor het tenietdoen van de herstelwerkzaamheden van de verloskundige (oftewel het knappen van de hechtingen), dat je al een bevalling hebt gedaan en dat dit echt mee zal vallen.
En ook hier zal ik jullie de allerpersoonlijkste details besparen, maar ook hier kan ik jullie met gepaste trots mededelen dat ik mijn vinkje toch redelijk binnen de gestelde termijn heb weten te bemachtigen.

En nu, een hele kraamweek verder, zijn Lieftallige Echtgenoot en ik geslaagd voor alle testen, we hebben alle vinkjes behaald (behalve mijn lichaamstemperatuur dan, die bleef op een half vinkje hangen) en mogen nu ons gezinnetje van 5 helemaal zelfstandig gaan 'draaien'.
Met Garnaal no. 3 in mijn trotse armen lig ik nu heerlijk te genieten in mijn kraambed, en als afsluiting van deze eerste heftige week met al zijn uitdagingen word ik door Lieftallige Echtgenoot, Zoonlief en Zusje beloond met mijn echte eigen Poep-en-Pies-Diploma. Wat kan een Oermoeder zich nog meer wensen...