Verhuizen

Garnaal no. 3 is vandaag precies 12 dagen (en nachten...) oud. Dat is nu niet echt een aantal om te vieren, maar toch een bijzonder aantal. Het is hem namelijk gelukt om in 12 dagen tijd mijn gehele dag- en nachtritme om te draaien. En inderdaad, niet andersom (dat hoort men namelijk ook nog wel eens, dat het ouders lukt om in 12 dagen het dag- en nachtritme van hun wurm onder controle te krijgen, als iemand toevallig zulke ouders kent, gelieve dan zo spoedig mogelijk contact met me op te nemen).

Garnaal no. 3 is een wolk van een baby, wederom hebben Lieftallige Echtgenoot en ik (nog) niets te klagen. Hij slaapt (heeeeeeeel) veel, drinkt voldoende melk, poept en piest, en dat is wat baby's over het algemeen doen. Af en toe komt er een krampje langs en zet ons Garnaaltje het op een gillen, maar ook dat doen baby's over het algemeen, dus nog steeds niets om je zorgen over te maken. Wat Garnaal no. 3 nog meer doet is ook heel normaal, en ook goed te verklaren (dat zal ik dan ook zo doen), maar het is toch... 'een beetje jammer'.
Allereerst: de verklaring.
Gedurende mijn zwangerschap kon ik de eerste periode echt nog wel redelijk actief 'mijn ding doen', ik durf rustig te beweren dat ik het op mijn werk best druk had, en dat het ook thuis met een rondrennende Zoonlief, een stuiterende Zusje en een vergeetachtige Lieftallige Echtgenoot soms best 'gezellig druk' was. Nu schijnt het zo te zijn dat baby's in die periode hun ritme gaan aanleggen, en wanneer de Oermoeder actief bezig is wordt de baby als het ware heerlijk in slaap gewiegd. Dus Garnaal no. 3 heeft heerlijk hele dagen lang liggen slapen in zijn door Zoonlief en Zusje al volledig ingerichte pre-natale-babykamer. Ook toen ik later door al mijn gewrichten van de onderste regionen heen zakte en alleen nog maar kon zitten, haken, en Edward bewonderen heeft hij dit ritme waarschijnlijk stug volgehouden.
Wanneer Oermoeder vervolgens 's avonds haar buik-met-duikboot-formaat neervleidde op haar 'nieuwe aanwinst: het voedingskussen' besloot Garnaal no. 3 om zijn oefeningen te gaan doen en dan begon de disco in mijn buik. Met zijn spagaat-houding en simultaan-trappen in mijn beide flanken was het zelfs in de laatste periode van mijn zwangerschap soms best lastig om daar doorheen te slapen.

Dit ritme zit er goed in (Garnaal no. 3 houdt nu al van structuur, goh, van zie zou hij dat vreemde euvel toch hebben geërfd...), overdag zien we de kleine man haast niet omdat hij zich hele dagen met zijn oogjes toe verschanst in zijn post-natale-babykamertje. Maar 's nachts begint de disco... meneer wordt dan wakker en wil erg graag aandacht. Dat vraagt hij tegenwoordig niet meer met de simultaan-trappen in mijn flanken, hij heeft namelijk een nieuwe vaardigheid gekregen toen hij voor het eerst 'naar buiten trad'; het gebruik van zijn stembanden.
En dus ligt Garnaal no. 3 niet heerlijk hele dagen in zijn moeders armen te staren en glimlachen (ik ben me er van bewust dat het nu nog geen glimlachjes zijn, maar meneer heeft wel verdacht vaak last van 'spiertrekkingen rond de mond die lijken op een glimlach'), maar wel hele nachten.
Dus toen Lieftallige Echtgenoot vannacht vriendelijk aanbood om de nachtelijke knuffel-uren van me over te nemen ging ik gretig op dat aanbod in. Overdag slapen in dit huishouden met nog twee andere rondrennende bengels is namelijk ook geen optie, al helemaal niet als Zoonlief 's middags ook nog een vriendje meeneemt uit school om 'bij ons op visite te komen' (zo noemen ze dat tegenwoordig), dus mijn nachtrust terugkrijgen is best prettig zo op zijn tijd.
Maar wat overkwam mij... terwijl Lieftallige Echtgenoot vocht tegen de slaap met Garnaal no. 3 in zijn armen waagde Klaas Vaak het niet om bij mij in de buurt te komen...
Ik was wakker...
Klaarwakker...

Dus heb ik Lieftallige Echtgenoot uit zijn dienst ontslagen, zodat hij toch nog wat slaap kon pakken, en ik weer gewoon met Garnaal no. 3 aan de nachtelijke knuffel kon.
Zoals een oermoeder-vriendin van me al op haar kaartje schreef: "Geniet maar van al die bijzondere momenten (want de mindere momenten zijn zo weer vergeten)".
En dus geniet ik van mijn heerlijke nachtelijke knuffel-momenten, zodat ik mijn chronische slaaptekort snel kan vergeten, en overweeg ik om met mijn nieuwe ritme maar naar de andere kant van deze aardbol te verhuizen, waar ze het dag-en nachtritme op dat van mij hebben aangepast en waar het weer overigens ook stukken aangenamer is...

Nog even dit...
Toen vanmorgen de wekker om 7 uur afliep, is Lieftallige Echtgenoot stilletjes naar beneden geslopen en heeft Zoonlief en Zusje aangekleed en naar school gebracht, dus ik kon na de ochtendvoeding toch ook nog even samen met Garnaal no. 3 heerlijk uitslapen (maar of dat nou heel bevorderlijk is voor het terugvinden van mijn dag- en nachtritme, dat betwijfel ik ten zeerste...)