Geachte heer Rutte,
Ik wilde u graag even laten meegenieten van mijn vreugde over wat ik vanmorgen toch op mijn deurmat vond, het was deze keer een heuse brief van mijn verzekeraar met daarin de mededeling dat de belasting over mijn assurantieverzekering volgend jaar zal stijgen van 9,7% naar maar liefst 21%. Een stijging van 11,3%, dat lijkt mij absoluut niet meer dan redelijk, toch?
Maar die stijging was niet de directe aanleiding voor mijn vreugde, het was de brief op zich.
U zult denken dat ik misschien snel gelukkig ben dus ik zal het u even uitleggen:
Sinds een tijdje verzamel ik deze brieven, ziet u. Dat gaat in een redelijk vlot tempo, maar toch maakt mijn hart steeds weer een sprongetje als ik een enveloppe van een van mijn 'leveranciers' (zoals ik ze maar noem) op mijn deurmat vind. Ik zal u een kleine opsomming geven van de brieven die mijn deurmat ondertussen al passeerden:
Allereerst kwam daar de brief van de kinderopvang van mijn twee jongste kinderen, oja, ik had u natuurlijk nog niet verteld dat ik moeder ben van 3 jonge kinderen en dat mijn Lieftallige Echtgenoot en ik een redelijk doch modaal inkomen verdienen. U mag ons dan ook best de familie Modaal noemen hoor, geen enkel probleem!
In ieder geval, in deze brief schreef het allervriendelijkste locatiehoofd van de vestiging waar mijn twee jongsten naar toe gaan, dat de prijs voor de kinderopvang komend jaar (weer) zou stijgen. Goh, zeiden mijn Lieftallige Echtgenoot en ik tegen elkaar, dat kunnen we er nog wel bij hebben.
Niet snel daarna volgde er een blauwe enveloppe. Ook deze had betrekking op de kinderopvang, maar dan op de toeslag. In deze brief werd ons door een medewerker van de belastingdienst medegedeeld dat de kinderopvangtoeslag die wij tot op heden tot onze grote vreugde hebben mogen ontvangen, in een wat afgeslanktere vorm op onze bankrekening zal verschijnen. Goh, zeiden mijn Lieftallige Echtgenoot en ik tegen elkaar, dat kunnen wij best begrijpen. We zijn al enorm blij dat de overheid ons zo steunt met enige toeslag in deze moeilijke tijden.
Een tijdje later volgde er een brief van onze zorgverzekeraar. Hierin werden wij geïnformeerd over de nieuwe (verhoogde) tarieven van onze zorgverzekering, en het feit dat ons verplicht eigen risico ook wat hoger wordt. Goh, zeiden mijn Lieftallige Echtgenoot en ik tegen elkaar, dat lijkt ons heel logisch. Zo kan er natuurlijk mooi gedeeld worden in Nederland, want het is wel zo prettig dat wij aan het einde van ons jaar net ons eigen-risico-deel volledig aan de zorgverzekeraar hebben terugbetaald, zodat andere, minder gezonde mensen in Nederland, dan van onze premie verder behandeld kunnen worden. Misschien moeten we wel eens overwegen om ons eigen risico nog wat verder op te hogen, om onze premie wat te kunnen verlagen... of misschien moeten we eens kijken wat we allemaal kunnen schrappen van onze zorgverzekering... we houden er namelijk toch best van om een beetje 'met eigen risico' te leven...
Toen volgde er ook nog wat vage berichtgeving over de hypotheek. Een spaarhypotheek zal in de toekomst geen mogelijkheid meer zijn, een aflossingsvrije hypotheek ook niet... de annuïteiten-hypotheek wordt het helemaal in 2013. Goh, zeiden mijn Lieftallige Echtgenoot en ik tegen elkaar, maar wat betekent dat nu straks voor ons en onze huidige hypotheek? Wij willen ook wel graag 'helemaal 2013' zijn, maar hoe blijven we zo hip en modern, en bovendien.... wat gebeurt er met ons als we toch niet helemaal hip en modern kunnen zijn?
Niet veel later volgde er een interessant nieuwsbericht, het NIBUD informeerde ons over een minimaal spaarbedrag, als buffer, dat voor ouders met kinderen toch wel vastgezet diende te worden op de bank. Een prachtig rond bedrag van 5000 euro. Goh, zeiden mijn Lieftallige Echtgenoot en ik tegen elkaar, wat bijzonder dat gezinnen / personen zonder kinderen maar minimaal 2000 euro hoeven vast te zetten op hun spaarrekening, zouden wij daar wellicht ook voldoende aan hebben... het is immers zo lastig sparen als je aan het einde van je salaris steeds een stuk maand blijkt over te hebben...
Geachte heer Rutte, dit waren toch wel de hoogtepunten van mijn verzameling van de afgelopen tijd. Ik heb nog veel meer berichten, brieven en artikelen mogen ontvangen, maar ik denk dat u met deze selectie wel een beetje kunt begrijpen hoe het toch mogelijk was dat ik vanmorgen zo ontzettend verheugd was met de brief die op mijn deurmat lag. Vooral omdat dit een brief was van een (veel te dure) verzekeraar waarmee ik nog voor 2010 (en dus voor de nieuwe wetgeving waarin werd vastgelegd dat iedereen tegenwoordig per maand zijn contracten mag afbreken) een vijfjarig contract heb afgesloten, en waar ik dus voorlopig nog even aan vastzit. Maar goed, zeiden mijn Lieftallige Echtgenoot en ik tegen elkaar, daar kan meneer Rutte echt niets aan doen...
Met vriendelijke groet,
Een Oermoeder, haar Lieftallige Echtgenoot en 3 kleine spruiten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten