Mijn (zeer gemiddelde tussen-) huisje wordt bewoond en tot in zijn uiterste puntjes beleefd door Lieftallige Echtgenoot en mijzelf (Oermoeder-in-opleiding), Zoonlief, Zusje, Garnaal no. 3 en Pien de hond. Allemaal eigengereide persoonlijkheden die letterlijk en figuurlijk allemaal op hun eigen manier, hoe zal ik het eens noemen....Leven in ons kleine brouwerijtje brengen...
Ik zal beginnen met mezelf, ik ben me er namelijk heus van bewust dat ook ik (mede-)verantwoordelijk ben voor een behoorlijk aandeel in het 'volle' en 'rommelige' gedeelte van ons huisje. Ik teken, schilder, haak, naai, freubel wat hier en daar, oefen wat danspassen zus en zo (tussen de duploblokjes van Zoonlief door) en doe dat het liefst met de muziek op een iets harder volume dan 'muzak'-volume (en geloof me... Geluid kan ook erg bepalend zijn in de 'volheid' van een ruimte). Mijn bollen wol liggen keurig gesorteerd in bakken, maar die bakken moeten natuurlijk wel ergens een plaatsje hebben, net als mijn naaimachine, mijn lappen stof, mijn patroonboeken en bladen, mijn schildersezeltje en tubes verf, mijn doeken (beschilderd of onbeschilderd) , mijn 'bescheiden' verzameling jurken en rokken (en schoenen, en vestjes...) en de horde woonaccessoires die ik overal vandaan tover (momenteel ben ik erg gecharmeerd van alle verborgen schatten van de kringloopwinkel, Lieftallige Echtgenoot is minder gecharmeerd van de stapel koffers die zijn zelfgemaakte kast sieren, alle kopjes die uit de kast puilen, de blikken die overal staan te pronken, de zelfgehaakte kussens en dekens die over alle zitmeubelen gedrapeerd mooi liggen te zijn en de dienbladen die naast praktisch ook heel decoratief kunnen zijn).
Lieftallige Echtgenoot neemt regelmatig zijn werk mee naar huis, en met zijn werk ook alle kabeltjes, boxjes, koptelefoontjes, tablet-achtige technische vernuftjes die schijnbaar nodig zijn om met computers te kunnen werken, en natuurlijk alle tassen waarin dit vervoerd dient te worden. Vervoeren is ook al zo'n 'dingetje', want de hele riedel moet steeds op de motor heen en weer tussen werk en huis. Dus naast de helm, motorlaarzen, handschoenen, winddichte kragen, broeken en jassen die nodig zijn voor een veilige reis (alles in dubbele aantallen want heel af en toe probeert Lieftallige Echtgenoot me te porren voor een romantisch ritje op zijn motor en dan zal ook ik veilig vervoerd moeten worden) ligt er ook een verzameling tassen en koffers die geschikt bevonden zijn voor motorritjes. En voor zijn ontspanning klust Lieftallige Echtgenoot graag, dus verspreid over huis en schuur kan men hier allerlei gereedschappen vinden, voor het in elkaar timmeren van houten kasten en bedden tot het verbouwen van badkamers en zolders, van het terughameren van spijkertjes die in mijn schoenen omhoog komen tot het boren van gaten in de muur voor het ophangen van een van mijn nieuwe veroveringen of maaksels en haaksels.
Verspreid over het hele huis ligt daarnaast vooral heeeeeeeel veeeeeeeel speelgoed in alle vormen, maten en kleuren. Sommige spullen maken geluid, andere spullen bewegen spontaan als je er langsloopt en heel veel spullen liggen gewoon stil (totdat ze weer eens opgepakt worden om mee te spelen). Zoonlief vermaakt zich meestal met zijn verzameling auto's die die volledige opppervlakte van de woonkamervloer gebruiken voor hun race, of met zijn duplo (en alle nieuwste en mooiste creaties verdienen uiteraard een ere-plaatsje... voor de televisie bijvoorbeeld, zodat Lieftallige Echtgenoot en ik ons 's avonds eerst aan een waar sloopfestijn moeten wagen voor we iets kunnen zien op televisie). Zusje heeft een wat kortere spanningsboog, zij beweegt zich gedurende de dag tussen haar dansmat en microfoon, haar barbies, de duplo en auto's van haar broer, haar 'make-up spullen', een koekje of een snoepje (Zusje is onze grootste zoetekauw) waarvan de papiertjes immer en altijd ergens op de vloer belanden, en dat alles op haar sokken (op onze vloer zijn gedurende de hele dag her en der verschillende paren schoenen te vinden, die van Lieftallige Echtgenoot die ze verwisseld heeft voor zijn motorlaarzen, die van Zusje die het liefst op haar sokken of blote voeten loopt en die van Garnaal no. 3 die zijn schoenen altijd verliest...zucht....).
Samen vermaken Zusje en Zoonlief zich het liefst aan de grote tafel met hun hele collectie knustselmaterialen, onze tafel wordt dagelijks gedomineerd door verf, kwasten, potloden, stiften, kartelscharen, stickers, stempels, klei, muizentrapjes, stapels papier, kleurplaten en beschilderde wc-rolletjes.
En onder die tafel door kruipt Garnaal no. 3, altijd met één schoen aan en één schoen ergens op de vloer, met iets in zijn hand (of mond) waarvan het helemaal niet de bedoeling was dat hij dat überhaupt te pakken kreeg (zoals die verdwaalde schroevendraaier, een afgeknipt stuk garen, een bolletje klei of een stuk korst die Zusje die ochtend onder de tafel weggemoffeld heeft). Zijn volledige collectie bewegend en zingend babyspeelgoed ligt tussen de duplo en dansmat van de anderen door, en roept hem om met hem te komen spelen, maar Garnaal no. 3 wordt op deze jonge leeftijd vooral aangetrokken door 'gevaar' (onze enige echte dare-devil).
En dan ons kwijlende, snurkende mormel... Pien de hond. Nadat ze haar brokjes heeft gegeten laat ze een spoor van tussen haar lippen vastzittende brokjes achter, na het slobberen aan haar water kwijlt zij al het op de grond liggende speelgoed onder terwijl ze zich een weg probeert te banen naar haar kussentje wat ook nog ergens in ons huisje een plekje heeft weten te krijgen om daar rustig (en met de nodige geluidseffecten) op haar eigen speelgoedjes te kauwen. Haar roze riem siert de kapstok en overal in huis liggen plastic zakjes die mee naar buiten moeten voor haar grote en kleine boodschappen. In de gang staan al onze laarzen voor een modderige wandeltocht door de bossen waarna Pien de hond met haar modderige poten en buik(!) nog eens de route van de voordeur naar haar kussen markeert (dat is te vinden naast het spoor van brokjes, waterdruppels en kwijl...).
En minstens een keer per dag overzie ik het geheel en hoop ik met heel mijn hart dat er vandaag niemand spontaan langskomt en mijn kleine maar fijne maar ooooooo zooooooo volle rommelhuisje aantreft in deze staat. Dus begin ik weer te ruimen, poetsen, stoffen-en-zuigen, mopperen, met kastdeurtjes te gooien en zweten (alles onder het oog van een grinnikende Lieftallige Echtgenoot die al lang weet waar deze aanval op uit zal draaien.... op niks namelijk) om mijn huisje een uur later in exact dezelfde staat terug te vinden.
Dus..... Mocht je ooit van plan zijn om spontaan op visite te komen, 'please do not mind the mess, this family is making memories here....'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten