fietsen

Tijdens de vorige afspraak bij het Consternatiebureau lag er 1 zeer brandende vraag op mijn tong: “ Wanneer mag ik met zoonlief gaan fietsen?” . De arts gaf daarop een zeer duidelijk, transparant antwoord, een antwoord waarmee alles duidelijk werd (zoals dat over het algemeen gaat wanneer je een vraag stelt tijdens je bezoek aan het Bureau…):

“ In principe als hij een goede rechte rug heeft. Ja, dat heeft hij wel. Hij heeft een hele goede stabiele rechte rug. Sommige baby’s gaan helemaal voorover hangen he… maar hij heeft een mooie rechte rug.

Je kunt over een maandje ofzo wel met hem gaan fietsen.”

Dus….

 Dus aangezien het mooi weer is, en aangezien zoonlief zo’n mooie rechte rug heeft, hebben mijn lieftallige echtgenoot en ik besloten dat we een poging gaan wagen.

Allereerst moet je dan een fietsstoeltje aanschaffen. Dat is tegenwoordig een zeer prettige aangelegenheid. Ze zijn er namelijk in alle vormen en kleuren.  Opa heeft er zelfs al twee! Waarvan er een (op de kop getikt via het welbekende Marktplaats) een zeer trendy en modern oud-Hollands printje heeft waar ik stiekem wel jaloers op ben. Maar ja, ik wil graag alles nieuw, en daarom zijn mijn lieftallige echtgenoot en ik, samen met zoonlief, op fietsstoeltjes-strooptocht gegaan. Dat is echter het soort strooptocht dat je niet in het ‘ fietsseizoen’  moet ondernemen. Dan zijn er namelijk plotseling alleen nog maar ‘ nieuwe modellen voor de volle klap’  te vinden.

Tegenwoordig zijn fietsstoeltjes-zonder-aangehechte-zogenaamde-mama-fiets trouwens echt not-done. Als echte oermoeder kun je niet meer voor de dag komen zonder mama-fiets. Ook die zijn te vinden in allerlei vormen en kleuren. En als je helemaal goed voor de dag wilt komen dan ga je natuurlijk voor de enige echte bakfiets!

Ik ben zelf van mening dat dat rasechte onzin is. Mooi verzonnen oermoeder-speelgoedjes om ons (door de hormonen aangetaste) oermoeders het water in de mond te laten lopen en zo ons geld uit de zakken te kloppen. Nee, doe mij maar lekker ouderwets een fietsstoeltje.

 Afijn, we zijn uiteindelijk thuisgekomen met zo’n ouderwets fietsstoeltje, helaas zonder ouderwets oud-Hollands  printje, maar je kunt niet alles hebben. Deze nieuwe zetel voor zoonlief werd meteen op de fiets van mijn lieftallige echtgenoot gemonteerd. Zoonlief kreeg zijn nieuwe uitrusting aan (inclusief pet) en werd volledig ingesmeerd met zonnebrandcreme factor 50. De eerste fietservaring was plotseling een feit!

Vanmorgen was mijn lieftallige echtgenoot even aan het genieten van wat tijd voor zichzelf ( hij was het hoofdingredient voor de paasmaaltijd aan het vangen in de forel-visvijver). Ik bedacht dat ik best even met zoonlief naar opa en oma kon fietsen om daar de nieuwe zetel te laten zien. Mijn lieftallige echtgenoot had al een adapter op mijn fiets gemonteerd, dus het was slechts een kwestie van het stoeltje overzetten, dacht ik.

Logistiek gezien had ik het allemaal voor elkaar, want het is natuurlijk best link om je fiets op de standaard te zetten terwijl zoonlief in het stoeltje zit. Daar hebben ze bij die mama-fietsen dan toch best goed over nagedacht. Die kun je tenminste veilig op de standaard zetten. 

Zoonlief zat ondertussen veilig in de stoel, de fietstassen gevuld met alle benodigdheden voor een ochtendje-weg-met-kind, alle deuren op slot en de fiets van slot, ik was klaar om te vertrekken. Rechtervoet op de trapper, linkervoet op de grond, afzetten en fietsen maar…. Toch?

Helaas bleef ik, tussen ‘ afzetten’  en ‘ fietsen maar’ , hangen tussen de zetel van zijne koninklijke hoogheid zoonlief en mijn eigen zadel. Ik kon met geen mogelijkheid op mijn eigen zadel komen, ook niet met behulp van de heren-methode: de benenzwaai, aangezien mijn fietstassen gevuld met alle benodigdheden voor een ochtendje-weg-met-kind de weg belemmerden voor mijn bevallige oermoederbenen….

 Misschien is het toch geen rasechte onzin, zo’n mama-fiets. Ik denk dat ik maar ga sparen voor een bakfiets…. En dan het liefst een met een oud-Hollands printje.