tandje nummer 2

Een tijdje geleden schreef ik al dat zoonlief zijn eerste tandje had laten verschijnen. Dat was een echte mijlpaal. Iets waar je als oermoeder best trots op mag zijn. Niet voor niets vragen alle andere oermoeders vaak meteen naar de ontwikkeling van de tandjes in het giecheltje van je zoon- of dochterlief.

 Welnu, afgelopen nacht heeft zoonlief er zijn tweede tandje uitgeperst. Uiteraard staan die tandjes er niet meteen, die nemen zeer langzaam hun (voorlopig) vaste plaats in het giecheltje van zoonlief aan.

Dat begon met een verdikking op de voorkant van het tandvlees. Ik schrok mij een hoedje, ik was er namelijk van overtuigd dat zo’n verdikking  moest verschijnen aan de bovenkant van het tandvlees. De eerste slapeloze nacht was een feit: ik werd badend in het zweet wakker van een nachtmerrie, een nachtmerrie over zoonlief met tanden die horizontaal uit zijn giechel naar voren staken.

Gelukkig verscheen er toen een lichte streep aan de bovenkant van het tandvlees, het tweede tandje van zoonlief scheen al door het tandvlees heen. Wij waren ervan overtuigd dat het nu niet meer zo lang zou duren voor ook het tweede tandje een feit zou zijn.

Het doorkomen van het tandje was ook te merken aan de zurige lucht die zoonlief plotseling verspreidde. Ik heb een tijdje geleden ook al geschreven over het geurmerk dat zoonlief altijd lijkt te willen verspreiden, over het algemeen in de vorm van zulke dunne poep dat deze gegarandeerd langs de randjes van zijn dure merkluier ontsnapt. Ten tijde van doorbrekende tandjes verandert de geur  ‘iets of wat’, ik vraag me persoonlijk af of zoonlief zijn nieuwe geurmerk wel zal herkennen of dat hij straks al zijn territoria weer opnieuw moet ‘ merken’ . Bovendien wordt de poep zo dun dat deze niet meer langs de luier ‘ ontsnapt’  maar er gewoon uitspuit. De poep in deze luiers wordt ook wel gedefinieerd als de zogenaamde ‘ tandjespoep’.

Het humeur van zoonlief was ook een tijdje niet meer opperbest. Op de momenten dat hij normaal zou lachen was hij nu  steeds in een serieuze bui, en op de momenten dat hij normaal een serieuze bui had was hij nu ronduit chagrijnig. Het doorkomen van tandjes is dan ook behoorlijk irritant wanneer dit samenvalt met het oefenen van nieuwe geluiden door je zoon- of dochterlief, zoalsbijvoorbeeld het: extreem-hoog-en-hard-gillen-zodat-de-buren-denken-dat-mijn-(oer)moeder-me-knijpt.

De volgende slapeloze nachten begonnen te volgen. Zoonlief werd plotseling om onverklaarbare redenen (die achteraf misschien toch best te verklaren waren, het moet best vervelend aanvoelen wanneer een tand zich een weg naar buiten probeert te banen door een volledig afgesloten stuk tandvlees heen) op onverklaarbare tijdstippen wakker door middel van een zeer hoge en schelle gil.

Maar…. uiteindelijk was daar tandje nummer twee. Terwijl ik zijn twee tandjes sta te poetsen met een mini-tandenborstel (want bacteriën maken geen onderscheid tussen 1 of 30 tanden, als zij zin hebben om een gaatje in het nieuwe tandje van zoonlief te poepen dan doen zij dat gewoon) vraag ik mij af hoeveel tanden het menselijk gebit ook al weer bezit….