maandag 29 juni 2009

Oververhit (oftewel: een kort verhaaltje voor het slapengaan)

Er zijn verschillende oorzaken te noemen voor verhitting. Zo raak ik altijd zeer verhit wanneer ik erg boos wordt. Mijn wangen worden rood en ik begin letterlijk te gloeien. Ook een erg knappe man kan tot extreme verhitting leiden. Ik kan me nog levendig voor de geest halen (uit een verre geschiedenis) hoe Lieftallige Echtgenoot mij het schaamrood op de kaken kon geven, slechts door naar me te kijken.

Op dit moment is het echter iets heel anders wat de verhitting brengt in ons huis, het is de temperatuur in ons landje.

 Ook Zoonlief is compleet van de kaart. Overdag slaapt hij uren aan een stuk en krijgt hij zijn ogen bijna niet van elkaar, maar ’s avonds is zijn hele kamertje doortrokken van de hitte en kan hij de slaap niet meer vatten. Hij ligt te zweten als een otter in slechts zijn rompertje, en ik ga toch echt niet het risico nemen om hem piemelnaakt in zijn nestje te leggen. Dat trucje heb ik al een paar keer te veel mee mogen maken.

Om Zoonlief wat koelte toe te wuiven besloot ik vandaag nog een stukje met hem te gaan fietsen. Dat gaf heel wat bekijks, want zoals je misschien begrijpt was dit op een zeer ongepast tijdstip voor de kleine man. Bovendien genoot hij hoorbaar, want Zoonlief heeft de neiging om te gaan zingen wanneer de wind door zijn (nauwelijks zichtbare) lokken waait. Verschillende klanken en toonhoogtes klinken door de straten wanneer ik met Zoonlief de route naar oermoedervriendin-nummer-1 fiets. Zij begrijpt mijn hitte-frustraties natuurlijk meteen en dus biedt zij de ultieme ‘picknickplek-langs-de-route’ deze avond.

 Na een kopje koffie en een kan vol zever (Zoonlief maakt extra speeksel aan na zo’n zangsessie, waarschijnlijk om alle vliegjes de mogelijkheid te bieden alsnog uit zijn giechel te ontsnappen) stappen we weer op de fiets, op een nu nog ongepaster tijdstip uiteraard. Ik trap mijn longen uit mijn lijf voor een beetje wind in het gezicht van Zoonlief , Zoonlief moet daardoor nog harder gaan zingen om boven het geluid van zijn wapperende lokken heen te komen. Wanneer we thuis komen is er van verhitting geen sprake meer, nu heet het officieel: oververhit.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten