Toen ik nog zwanger was van Zoonlief mocht ik natuurlijk voor het eerst een kamertje 'ontwerpen', en Lieftallige Echtgenoot met de eisen aan de slag zetten. Samen hebben we toen alle verfkleuren van de Praxis onder de loep genomen en er een weloverwogen selectie van meegenomen naar ons nestje. Ik wilde strepen op de muur, horizontaal, in verschillende diktes en met maar liefst 4 verschillende kleuren waaronder goud. Het patroon was 'willekeurig' oftewel 'quasi nonchalant', maar was dat natuurlijk allerminst want door mij volledig uitgewerkt. Lieftallige Echtgenoot is dagen bezig geweest, baan na baan keurig afgemeten en netjes afgeplakt met de welbekende schilderstape om vervolgens in een aantal lagen de betreffende kleur aan te brengen.
Na een volle week was de kamer klaar en troonde Lieftallige Echtgenoot mij trots mee naar zijn uitwerking van mijn hersenspinsels. Hij had de klus perfect geklaard, maar ik barstte in tranen uit. Ik werd doodongelukkig van de bruintinten met goud en ik was er heilig van overtuigd dat mijn baby ook doodongelukkig zou worden in deze degelijke kamer. Lieftallige Echtgenoot zette al zijn trots aan de kant en sleepte me opnieuw mee naar de Praxis, waar ik volledig de vrije hand kreeg in een nieuw kleurenpalet. Daar waar ' koffiemelk' , ' cacao', ' cappucino' en 'zonneschijn' nu nog de muren hun degelijke uitstraling gaven, sleepte ik limoengroen, aquamarijn en hemelsblauw mee terug in mijn mandje en tekende een nieuw patroon uit: verticale strepen deze keer, opnieuw in het patroon 'willekeurig', dat dan weer wel.
Toen, weer een week later, Lieftallige Echtgenoot met knikkende knietjes en het zweet in zijn handpalmen de deur van de babykamer voor me open deed, wist ik dat dit goed was.
Gelukkig voor Lieftallige Echtgenoot...
Tijdens de tweede zwangerschap wisten we na 20 weken dat we Zusje zouden krijgen, Lieftallige Echtgenoot heeft me toen met een budget en mijn moeder de stad in gestuurd om spulletjes te kopen, in de hoop dat deze vrijheid meteen het goede effect zouden hebben. Ik heb me toen (uiteraard ruim boven het budget) volledig laten gaan in roze, rode en oranje tierelantijnen om de kamer mee te pimpen, en toen Lieftallige Echtgenoot op mijn aanwijzingen alles had opgehangen, vastgezet en eventueel voorzien had van een nieuw likje verf wist ik ook deze keer dat het goed was.
En dan nu, Garnaal no. 3. Waarschijnlijk de laatste, en (meer dan waarschijnlijk) een zoon. We zijn toch maar weer naar de Praxis gereden en hebben toch weer samen spulletjes uitgezocht. Behang dit keer, geinspireerd door Piet Hein Eek in een prachtig ('willekeurig....ahum) sloophouten motiefje, opgehangen in horizontale banen.
Daarna mocht ik met een budget richting de babywinkels en heb ik me weer helemaal zelfstandig laten verleiden tot allerlei bijpassende accessoires. En het is goed, het is prachtig, het is klaar. Garnaal no. 3 / Okkie, geloof me, je mag komen!
Alleen bedacht ik me een paar weken geleden dat we tegenwoordig op zolder slapen, en dat alle kinderkamers zich tezamen op de eerste verdieping bevinden. Dat betekent waarschijnlijk dat Zoonlief en Zusje eerder gealarmeerd zijn door de honger van Garnaal no. 3 dan wij...
Dus ik heb bedacht dat we een wiegje moesten, voorlopig, voor op zolder.
In ieder geval tot Garnaaltje de nachten helemaal doorslaapt, daarna mag hij verhuizen naar zijn spiksplinternieuwe prachtige kamer.
Maar dat kon natuurlijk niet zomaar een wieg zijn.
Het moest een speciale wieg zijn.
En dus is Lieftallige Echtgenoot samen met Skoonpapaatje aan de klus gegaan.
En nu ben ik alleen maar heel trots...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten