Want terwijl Lieftallige Echtgenoot zijn nog geschoeide voeten op de salontafel te rusten legt waarschuwt hij Zusje dat ze nu echt met haar voeten van de bank moet. Ik bekijk de scène eens vanaf een afstandje en bedenk me dat het anatomisch gezien onmogelijk is voor de dame in kwestie om lekker op de bank te gaan zitten zònder haar bevallige voetjes op de bank te leggen, en probeer daarnaast in gebarentaal aan Lieftallige Echtgenoot duidelijk te maken dat over het algemeen nog steeds geldt: 'goed voorbeeld doet goed volgen'. Bovendien voel ik me zelf ook redelijk aangesproken, ik leg namelijk ook regelmatig mijn nog in schoenen gehulde voeten op de bank wanneer ik toe ben aan een middag(of ochtend- of avond-)dutje, verdiept ben in een spannend boek of onder de indruk van een spannende film (Twilight ofzo...). En als dat vlekken geeft (ik doel op vlekken van mijn schoenen, voor de door-hormonen-gedreven onder ons, die net zo onder de indruk zijn van Edward-de-Vampier als ik) dan haal ik die van onze leren bank af met een nat doekje, ideaal hoor, zo'n leren bank als je kinderen / huisdieren / Koffie-knoeiende-Lieftallige-Echtgenoten / Luie-Oermoeders-in-Opleiding / ...(zelf in te vullen)... hebt.
Daarnaast stoor ik me meer aan het feit dat Lieftallige Echtgenoot mijn salontafel besmeurt met zijn 'poepschoenen' precies op de plek waar ik normaal gesproken mijn koekje voor bij de koffie neerleg.
Waarom zouden we onze voeten van de bank moeten halen? En als je alleen bedoelt schoenen, Waarom bedoel je dan alleen schoenen?
Ik kan me er van alles bij voorstellen hoor:
- dat is niet netjes bij andere mensen (maar volgens mij kun je dat heel netjes aan je kind uitleggen, dat dat bij andere mensen niet zo netjes is, of toch niet... Want waarom is het eigenlijk niet zo netjes....)
- dan wordt de bank vies (je kunt ook je schoenen uitdoen en toch lekker met je voeten op de bank zitten, kun je trouwens bij andere mensen ook doen als die last hebben van schoenen op hun bank, gewoon een kwestie van communiceren lijkt me: "heb je er last van als...? Want dan....")
- een bank is bedoeld om op te zitten, niet om zo op te hangen of je schoenen er op te leggen (vind ik ook altijd zo'n grappige opmerking bij van die bureauzittende leerkrachten die vervolgens tegen de leerlingen zeggen dat een tafeltje niet is om op te zitten...)
Tafelmanieren vind ik ook zo'n heerlijk discussiepunt (vooral omdat ik mezelf tegenwoordig ontzettend heb getraind in de waarom-vraag en daarnaast gezegend ben met drie ehmmm... Doe maar vier, Lieftallige Echtgenoot telt ook mee, prachtexemplaren die allemaal hun eigen maniertjes en behoeftes hebben). Ik denk dat er nergens zoveel ongeschreven regeltjes zijn als tijdens het tafelen, bovendien zijn die regeltjes in ieder gezin weer net even anders (en zitten ze vaak vol tegenstrijdigheden).
Zo moet je je mond dichthouden als je eet, maar moet het eetmoment wel het gezellige deel van de dag zijn waarin je elkaar uitgebreid kunt vertellen over de avonturen van die dag. Of toch maar liever allemaal in stilte, zodat Lieftallige Echtgenoot het nieuws kan verstaan en Oermoeder-in-Opleiding nog even alle sociale media op haar telefoon kan controleren...gezellig!!! Dat is toch ook de reden dat we allemaal moeten blijven zitten tot we uitgegeten zijn, gezellig natafelen, of was dat omdat we dan gezellig kunnen navelstaren? Oh, nee, dat kan niet, want je moet wel netjes op je stoel blijven zitten (en dan zit je navel onder de tafel), want netjes aan een tafel staan is HEEL onbehoorlijk. En eet vooral met mes en vork, ook als je motorisch gezien nog helemaal niet in staat bent om met mes en vork te eten en uit onderzoek echt is gebleken dat kinderen veel beter eten wanneer ze ook mogen 'spelen' met hun eten (en mogen ontdekken WAT ze nu eigenlijk allemaal eten, en hoe dat voelt, en ruikt en er uitziet). En eet vooral boven je bord (want dan hoeven papa en mama niet te stofzuigen), ook al kom je maar net met je kin boven de tafel uit. En zit stil.... ook als wiebelen heel goed helpt om de vreemde texturen in je mond beter te kunnen verwerken, want dat gewiebel is echt niet netjes hoor... En eet je bord leeg, ook al is dat een van de hoofdoorzaken van obesitas en heb ik zelf eigenlijk ook teveel opgeschept...
Zoonlief is het toonbeeld van goede tafelmanieren, hij houdt niet van al die viezigheid aan zijn handen en is dus op zijn vijfde al heer en meester over zijn eigen bestek. Bovendien lust hij bijna alles en verwerkt hij dagelijks flinke porties om zijn groei bij te kunnen houden. Hij houdt niet van al dat geklets aan tafel en eet dus keurig twee keer zijn bord leeg zonder te knoeien en zonder volle-monden-klets. Hij moet alleen wel standaard tijdens het eten even plassen... En jaaaahhhh, ook als hij voor het eten al eens geweest is (voor de mensen die meteen in oplossingen gaan denken...). En dat is best lastig als je aan tafel moet blijven zitten... Dan heb je kans op een natte stoel.
Zusje is nogal beweeglijk, wanneer we niet aan het eten zijn is dat één van haar charmantste eigenschappen, maar wanneer we wel aan tafel zitten en zij heftig met haar armen begint te zwieren wanneer ze een hap weg moet krijgen dan roept dat wel eens fronsende voorhoofden op bij omstanders. En wanneer ze even een rondje moet lopen om haar wiebelende benen en haar spanningsboog even tegemoet te komen dan gaat dat lastig samen met aan tafel blijven zitten. En wanneer je heeeeel graag al zingend wilt vertellen hoe je dag is verlopen dan is dat ook heel lastig als je je mond steeds dicht moet houden omdat je anders je overvolle bord niet leegkrijgt.
Garnaaltje is beland in de fase dat hij alleen maar zelf wil eten, en anders niet. En dat is heel lastig als je niet is staat bent om je eigen bestek te hanteren, maar ooohhh wat heerlijk dat je een brocollistronk zo groot als een kabouterboom met je handjes mag ontleden om hem vervolgens met huid en haar te verslinden... (Nou ja, met huid... Het haar ligt op de grond, dan krijgt Pien-de-hond ook eens wat groens te eten...)
En je vraagt je nu natuurlijk af hoe dat zit met Lieftallige Echtgenoot en Oermoeder-in-opleiding. Die zijn heel blij dat ze elkaar nu steeds vaker vragen: maar waarom...
Want in plaats van gemopper aan de tafel is er nu plek voor een geanimeerd gesprek, met volle mond, gewiebel, geloop, gezing, en zonder mobiele telefoon / televisie / i-pad...
En over een jaartje of 10 ofzo, dan zullen we eens tijd inruimen om de etiquette voor het 5-sterren-restaurant door te nemen... (Of wat daar dan nog van over is).
Ook heel leuk aan tafel trouwens:
- wie kan het beste slurpen... (de soep was nog nooit zo snel op)
- wie kan de beste vla-snor maken (zelfs Garnaaltje heeft zijn bestekvaardigheden geoefend, met een lepel kun je namelijk niet alleen een snor maar ook een baard creëeren)
- uit de pan 'bietsen' (Zusje heeft nog nooit zoveel gegeten)
- 'met-de-handjes-dag' (ongegeneerd kipknoebelen en brocollibomen omhakken)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten